Absolutny szczyt światowego wzornictwa należy do tych architektów i projektantów, których dzieła zapisały się jako ikoniczne. Ci najwięksi z największych to: Le Corbusier, Ludvig Mies van der Rohe, Arne Jacobsen, Charles i Ray Eames, Hans J. Wegner oraz Verner Panton. W publikacji poświęconej ikonom designu przybliżamy nie tylko sylwetki ich twórców, ale też koncepcje projektowe, które przeszły do historii designu.
Le Corbusier
Le Corbusier, właściwie Charles-Édouard Jeanneret-Gris, nie bez powodu określany jest jako architekt jutra. Zasłynął m.in. wprowadzeniem pięciu zasad nowoczesnej architektury, do których należą: konstrukcja na wolnostojących podporach, czyli słupach; olbrzymie, poziome okna; płaskie dachy z tarasami i ogrodami; otwarty plan; dowolne kształtowanie elewacji. Papież modernizmu mawiał: Moje budynki zapewniają słońce, przestrzeń i zieleń. To jest nabyta wolność. W swoich projektach bardzo dbał o proporcje przestrzeni. W tej kwestii wzorem był dla niego Leonardo da Vinci.
Charles i Ray Eames
Charles i Ray Eames to duet najbardziej wpływowych projektantów XX w. Od lat czterdziestych, jako małżeństwo, tworzyli projekty mebli uznawane za ikony designu. Innowacyjne podejście do technologii i form, korzystanie z takich materiałów jak plastik, włókno szklane czy sklejka, uczyniło ich styl niepowtarzalnym i ponadczasowym. Powszechnie określa się go jako design Eamsów. Ich Longue Chair jest dla wielu osób najwygodniejszym meblem do siedzenia XX w. Dewiza, która przyświecała projektowaniu w małżeństwie Eamesów, brzmiała: Nie tworzymy sztuki, ale rozwiązujemy nią problemy. Sam Charles Eames zasłynął zaś z powiedzenia: Detale nie są detalami, one tworzą design.
Ludwig Mies van der Rohe
Ludwig Mies van der Rohe, właściwie Maria Ludwig Michael Mies to niemiecki architekt modernistyczny, działający również w Stanach Zjednoczonych. W 1929 r. zaprojektował słynne krzesło Barcelona Chair. W latach 1930-32 był dyrektorem Bauhausu, a pięć lat później wyjechał do Stanów Zjednoczonych i właśnie w USA osiadł na stałe. Znany z aforyzmów „mniej znaczy więcej”, a także „Bóg jest ukryty w szczegółach”, w których zawarł swoje najważniejsze poglądy. Do końca życia dążył do tworzenia neutralnej przestrzeni za pomocą uniwersalnej i wyrafinowanej architektury, opierającej się na uczciwości wobec materiału.
Verner Panton
Verner Panton uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych duńskich projektantów mebli i wnętrz minionego wieku. Tworząc innowacyjne i futurystyczne projekty, wykorzystywał nietypowe materiały, zasłynął jednak z zamiłowania do tworzyw sztucznych i intensywnych kolorów. Przez pierwsze lata swojej kariery zawodowej pracował w biurze architektonicznym innego duńskiego architekta i projektanta mebli – Arne Jacobsena. Po dwóch latach otworzył własną pracownię projektową. Początkowo tworzył głównie nowatorską architekturę, z czasem coraz intensywniej zajmował się projektowaniem mebli, z którymi dziś jest najmocniej kojarzony. Panton Chair to pierwsze na świecie krzesło w całości, a więc w jednym kawałku, odlewane metodą wtryskową z tworzywa sztucznego. Do seryjnej produkcji weszło w 1968 r. w firmie Vitra, która wytwarza je do dziś.
Hans J. Wegner
Hans J. Wegner to jeden z najważniejszych projektantów wywodzących się z Danii. Znalazł się w wąskim gronie designerów, którzy w połowie XX w. zdobyli międzynarodowe uznanie, propagując modernistyczne, duńskie wzornictwo na świecie. Zaprojektował kilkaset krzeseł, a wiele z nich stało się ikonami designu i nadal cieszą się popularnością wśród nabywców. Najbardziej znanym projektem tego designera jest CH24 Wishbone Chair, czyli krzesło, które stworzył dla firmy Carl Hansen & Søn w 1949 r. i które od 70 lat jest w ciągłej produkcji. Projektowane przez niego meble były przede wszystkim funkcjonalne, proste i zarazem piękne, a ich kształty opływowe i organiczne.
Arne Jacobsen
Arne Jacobsen po podróży do Paryża w 1925 r. zaczął wcielać w życie idee, które zapoczątkowali Le Corbusier i Ludwig Mies van der Rohe. Szybko uznano go za pioniera modernizmu w Danii. Zasłynął nie tylko jako twórca licznych budynków użyteczności publicznej i osiedli mieszkaniowych, ale również mebli, które stały się ikonami designu. Jego warsztat rysunkowy charakteryzował się eliminowaniem nic nieznaczących szczegółów kosztem uwypuklenia istotnych elementów konstrukcyjnych projektowanych obiektów. Wyprzedzając swoje czasy, pozostawał niezrozumiany przez krytyków sztuki i architektury.
